In het eerste weekend van elk nieuw jaar vieren we de verjaardag van de meiden. De oudste heeft de hare dan net achter de rug (30 december) en middelste heeft de hare bijna voor de boeg (vandaag!). Dat we het zo vieren doen we al een tijd. Met opa L. die onze vuurkorf in de tuin opstookt met eigen en gevonden kerstbomen. Opa H. die hem gezelschap houdt en de schare kinderen die om de rookwolken dwarrelen in de gaten houdt. Met vrienden en familie die dagelijks deel uitmaken van ons leven en vrienden en familie die we te weinig zien en waarvoor dit feestje een goede gelegenheid is.
Woorden om te vangen wat me zo dierbaar is. Ze weten het. Ze kennen me. Omgekeerd ken ik ze inmiddels ook. Alsof ik ze zelf gemaakt heb, grap ik wel eens.