50

Vriendschap komt in drie vormen, tenminste, volgens de Griekse filosoof Aristoteles. Hoewel ik 5 jaar Grieks volgde op de middelbare school, ontdekte ik deze kijk op vriendschap pas tijdens een geweldig college van een andere filosoof Lammert Kamphuis.

Je hebt vriendschap gebaseerd op nut. Denk aan de buren waar het zo fijn wijntjes mee drinken is wanneer de kinderen nog klein zijn en je de wijk niet meer uit lijkt te komen. Dan heb je vriendschap op basis van plezier. De vriendin waarmee je naar concerten in Paradiso gaat. En de vriend met wie je graag ‘op restaurant’ gaat.

En dan heb je ‘goede’ vriendschap, volgens Aristoteles. Ware vriendschap, zouden wij zeggen. Deze vrienden zijn – meer dan nuttig of leuk – echt goed voor elkaar. Ze gaan een verbinding aan op karakter en wensen oprecht het beste voor de ander. Het is vriendschap met een lichtje, die eenmaal beklonken blijvend is.

Je hebt er meestal niet veel – ‘goede’ vriendschappen – wist Aristoteles al. Maar als je er een hebt gevonden, dan weet je het. Die van mij is vandaag jarig. Ze gaat me altijd 12 dagen voor. Ik leerde haar kennen toen we allebei 19 waren en nu gaat ze me voor in het 50 zijn. We zouden het eigenlijk samen vieren, net als ons 21e, ons 38e en ons 40e verjaardag. Maar ik wist het niet. Te mijlpalerig. Liever volgend jaar misschien. W. vond het jammer, maar begreep het ook. Ze kent me.

Onze vriendschap bestaat inmiddels uit een album vol weet-je-nog’s. Ik kan wakker van haar liggen en haar verhalen afmaken. Maar ik lach en luister. Ik wens haar het allerbeste plus 1 en zou willen dat ze wat vaker zag wat anderen zien. Wat ik zie. Mijn mooie vriendin W. van harte gefeliciteerd.

Een halve wereld aan je voeten, minstens.