Het is zo erg dat ik mijn wachtwoord was vergeten. Nou is het onthouden van wachtwoorden mijn achilleshiel, maar inloggen op mijn blog deed ik met mijn ogen dicht. Toen ik nog schreef en schreef en schreef.
‘Sinds K. blog je niet meer’, zucht mijn moeder door de telefoon.
Wat best cynisch is omdat K. me belachelijk goed leerde bloggen. Maar dat was zakelijk, toch? Wat heeft dat te maken met mijn Dagelijkse Dingen? Ik weet het, denk ik en kijk naar de draad die in de war raakte.
Ik blaas het verongelijkte laagje stof van het boek dat ik schreef over stiefmoederen. Mijn hart zit erin en alles wat ik over het onderwerp wil zeggen. Ik tel op mijn linkerhand de uitgevers die niet willen. Mijn pink wiebelt voor de uitgever die niks liet horen. Mijn rechterhand maakt een V en wandelt over de draad die ik hoog in de lucht spande.
Ik knijp mijn ogen dicht.
Hoogtevrees.
Out of office chasing dreams. Pas op ze zijn breekbaar.
Of ik?
Out of office chased by dreams. Ik grinnik.
Het moet niet gekker worden.
Begin, fluister ik.
Gewoon.
