Er zijn van die herinneringen die, als je je ogen sluit, nog zo kunt voelen, ruiken of proeven.
- Suizen op de schommel, hoger en hoger en hoger.
- De eerste keer met losse handen op de fiets.
- De geur van zwembad op mijn armen, eindeloze zomers.
- Het parfum van mijn moeder, wanneer ze me als kind gedag kuste als ze een avondje wegging.
- Vrijdagavond met een bakje chips en een glas snor op de bank voor Fame (I want to live forever!).
- De geur van oliebollen in de keuken op oudjaarsdag.
- Mijn allereerste echte kus op het strand, net zoveel vlinders in mijn buik als zandkorrels om ons heen.
- De keer dat mijn hart werd gebroken in duizend stukjes en ik dacht dat het nooit meer goed zou komen.
- Rode besjes rissen en bramen zoeken op de tuin.
- De eerste keer na 18 jaar dat ik mijn lief weer zag, de straat was stil en de klokken van de Westerkerk galmden.
- Het eerste huiltje (la la la) van mijn pasgeboren zoon.
- De eerste keer dat ik mijn vader zag huilen, van ontroering (hij stopte met werken en las een brief voor van mijn moeder).
- De blik van vriendin P. , haar kastanjebruine staart en haar onuitwisbare lach.
- Het moment – zoveel jaren later – dat we samen op het Centraal Station stonden. De wereld om ons heen stond even stil. Voor even maar. Helaas.
- De eerste keer samenwonen, tante Ka volgeladen met al mijn spullen en op de radio Heal Over van KT Tunstall
- De eerste keer Toscane, iedere bocht onthulde een nog mooier uitzicht.
- Samen met vriendin C. bij het concert van Lisa Loeb.
- De eerste ontmoeting met middelste en oudste. Nog zo klein toen, nog steeds zo lief nu.
- De stem van Sarah Bettens toen ik de kerk inliep aan de arm van mijn vader. De bruine ogen van mijn lief en zijn lichtblauwe pak.
- De keer dat ik vriendin W. weer tegenkwam in het vliegtuig naar Barcelona. Dat was geen toeval, vonden we allebei.
- De talloze keren op de fiets naar mijn huis in de jordaan terwijl het langzaam weer licht werd.
- Boterhammen met kaas en rode wijn op het balkon met vriend M.
- Ramses Shaffy op zaterdagavond in de binnentuin waar ik woonde, opnieuw en opnieuw en opnieuw…
- En nog zoveel meer… teveel om op te schrijven.
