De weken hollen en mijn hoofd knettert. Het is elk jaar hetzelfde liedje. De hoge feestdichtheid van de maand december vind ik heerlijk. Maar het geregel dat daarbij komt kijken haakt me regelmatig pootje.
Van dichtplicht naar dichtstress naar dichtpret in de verdrukking.
Mijn surprise moet groots en meeslepend en natuurlijk help ik waar nodig met de surprises van de jongste en met dichten waar gevraagd. De perfectionist in mij is wakker en bedenkt ondertussen alvast originele cadeaus voor onder de boom en de drie verjaardagen die eraan zitten te komen. En laat ik dit jaar nou eens op tijd zijn met de kerstkaarten.
Niet erg hoor. Ik geniet van de gezelligheid, het dagelijkse Sinterklaasjournaal (hoewel niemand in ons gezin meer gelooft) en de geheimzinnigheid achter gesloten slaapkamerdeuren. Tussendoor draaf ik met liefde naar de bakker omdat de pepernoten alweer op zijn. Ozosnel.
Zin in koffie? Appt vriend A. Wanneer gaan we wandelen? Vriend M. Prik jij een nieuwe datum voor ons etentje? Vriendin S. Na Sinterklaas antwoord ik met een vraagteken.
Adem in. Adem uit.
De Sint zegt het elk jaar weer
Het breekt je op nog een keer
Alles wat je wil in je hoofd
En aan jezelf en anderen beloofd
Er gaan maar 24 uur in een dag
Waarvan je er minstens 8 slapen mag
Opzij opzij opzij opzij want jij bent haast te laat
Dat is hoe het jou deze maand vergaat
Ondertussen mis je de afspraak bij de orthodentist
En heb je bijna de Top 2000 deadline gemist
Het komt allemaal wel goed
Ook als jij iets minder je best doet
Dus waarom in godsnaam deze blog op maat
Het is die lat waarmee het steeds weer de verkeerde kant op gaat
Kruip eronder door en plof op de bank
Met een warme chocomel in je hand
…
