Een beetje dan

Ik geloof niet dat ik de regie nog in handen heb. Niet de regie of gewoon het verkeerde stuk. Jaloers bedenk ik me dat iedereen – behalve ik – het kan. Jongleren met tien ballen in de lucht op een tenendun koordje. Kijk je nog wel vriendelijk? Hoor ik mijn yoga-lerares vragen. Geen tijd voor. Er moet namelijk van alles. Prozaïsche dingen als de was en de boodschappen, maar ook natuurlijk werk en zorgen en tanden poetsen. En leuke dingen. En kussen en dichten tussendoor. En eten… en verzinnen. En dat is helemaal niet erg, maar ik wil soms zo graag even helemaal niets… maar dan strekt net de kleine man zijn armpjes naar me uit of is er al zolang geen blog geschreven. Helemaal niet erg. Nouja een beetje erg. Soms.