Drie las ik er deze zomer.
Eentje hield me een nacht wakker, mijmerend over spijt en keuzes, terwijl ik een nachtelijke bibliotheek verzon met alle boeken van mijn leven. Ze stonden in rommelige en dubbele rijen vooral niet op alfabet te staan. Afstempelen deed de verstrooide bibliothecaris uit mijn jeugd. Hij had nog dezelfde zenuwtrek als toen ik puberde en sloeg de boeken eerder dicht dan de datumstempel droog was.
De tweede kon ik niet wegleggen, waardoor ik ’s middags mijn snor drukte bij Catan en ’s ochtends om zeven uur uit bed sloop om op onze veranda verder te lezen en zachtjes te grinniken achter mijn derde espresso. Op mijn slippers naar het zwembad bedacht ik hoe het verder moest met mijn kakelverse vakantievrienden.
Met de derde ging het mis en belandde ik verder in het verhaal dan waar ik gebleven was (verdomde e-reader). Verwonderd viel ik middenin een begrafenis van de persoon die net mijn hart had gestolen. Nee! Met andere ogen las ik het verhaal verder waar ik gebleven was – 400 bladzijden vóór mijn vergissing – en huilde stiekeme tranen achter mijn zonnebril toen ik het onvermijdelijke voor de tweede keer las.
Boeken. Ik lees misschien nog wel liever dan ik schrijf. Om tijdens het lezen te wensen dat ik zo kan schrijven.
Deze zomer gluurde ik af en toe over de rand van mijn boek om naar mijn gebruinde kroost te kijken. Jongste verslond stapels Ducks, maar zijn meegebrachte boek bleef diep weggestopt onder de spelletjes waarvoor ik mijn snor drukte. Middelste tuurde twee weken lang afwezig naar de eerste vijf bladzijden van ‘Op het eind gaan ze allebei dood’ (tsja). En oudste las vooral de snaps van haar in Nederland achtergebleven vrienden.
Barbaren. Jarenlang heb ik ze voorgelezen en ik lees nog steeds voor aan de inmiddels niet meer zo kleine man. Van Wiplala tot Ronja de Roversdochter, Lampje, De Kat met de Hoed en Gozert. I practised AND I preached en heb zeker honderd boeken met een gelukzalige glimlach voor hun ogen dichtgeklapt.
Het zaadje is geplant, zegt mijn lief.
Ik denk aan de staat van mijn moestuin.
En jongste, die weet waarom mijn oneindige boekenliefde bij hem en zijn zussen is gestrand.
‘Mam, jij had vroeger gewoon niet zo veel.’
1 Reactie
😱🤣🤣🤣🤣🤣🤣