Dit jaar nam ik – na bijna 10 jaar – afscheid van mijn baan bij Vrouwonline. Het loslaten ging makkelijker dan ik had gedacht. Ik had een heerlijke vakantie in Frankrijk en ook daarna bleef het vakantiegevoel. Tussen twee banen in, ook al had de tweede baan zich nog niet gemeld. Genieten was mijn mantra en genieten deed ik. Samen met mijn nieuwe beste vriend alle tijd voelden de dagen als een feestje. Alle tijd voor leuke afspraken, voor mijn kleine man én mijn grote man, voor mijn twee meisjes, voor schrijverijen én dromerijen, voor fietstochtjes, huwelijksaanzoeken en ander groot en klein geluk. Nooit gedacht dat ik zo goed was in niet werken. Het zou zo op mijn CV kunnen: kan uitmuntend nietsdoen zonder mopperen. En toen was ie daar ineens. De tweede baan. In de vorm van “Wil jij misschien iemand tijdelijk vervangen?”. En na een erg leuk gesprek stamelde ik voor de tweede keer in korte tijd: “Ja, ik wil”. Volgende week ga ik beginnen. Kriebels in mijn buik. Zin ook. Ik kruip uit mijn cocon. Hallo wereld!
