Handleiding

‘Ik vind jou soms overweldigend enthousiast’. Ik heb collega I. aan de telefoon. Ze is voortijdig en pinnig uit een meeting gestapt waar ik mijn plannen deelde. Ik schrik en begin me te verontschuldigen. In mijn hoofd springt een labrador in beeld die met zijn staart de dure vaas van tafel kwispelt. Hij kwijlt, ook dat nog. Voordat we ophangen belooft ze de volgende keer aan haar oorlel te trekken, áls ik het weer doe. Ik lach maar hang op met het gevoel alsof ik moet huilen.

Tijdens het koken van de rijst neem ik me voor vanaf nu de Dalai Lama het nakijken te geven. Een serene rust zal op mijn aura neerdalen en daar blijven zitten als een Koningspinguïn op zijn ei. Niet meer in galop door de wei als een aangedraaid veulen. Geen geuren meer, laat staan kleuren. Ik draai de deur van de porseleinkast op slot en steek mijn tong uit tegen de olifant die beduusd kijkt. ‘Ik weet het’, fluister ik tegen de ruit, ‘maar het is beter’ en ik probeer te bedenken wie ik allemaal nog meer heb overweldigd. Vandaag en in mijn leven. Het karretje ratelt langzaam de achtbaan op en ik weet dat het een kwestie van seconden is voor ik in een looping zit van alles wat er mis is met mij.

‘Wat ben je stil’, zegt lief. Ik knik en knipper mijn tranen weg. Ik durf te wedden dat de Dalai Lama nooit huilt. Misschien dat ik morgen maar begin met mijn metamorfose en ik vertel in een notendop wat er is gebeurd. En meer. En dat het betekent dat. En dat ik niet weet of. Laat staan hoe. En nou ja.

Dalai heeft inmiddels het pand verlaten.

‘Vind jij me ook overweldigend enthousiast’, vraag ik mijn man van baksteen Hij lacht: ‘Overweldigend én irritant én geweldig én aanstekelijk enthousiast. Je bent een geboren zendelinge, dat weet je toch?’ Terwijl ik naar mijn voeten kijk, besluit ik hem niets over mijn voornemen te vertellen.

Bij FLOW MAGAZINE zat jaren geleden een handleiding van jezelf die nog steeds naast mijn bed ligt. Ingevuld en wel. Grappig vond ik. En stiekem ook wel handig. Tenminste als ik hem zou delen.

Ik app vriendin D. over mijn voornemen om voortaan als een kruising tussen Mahatma en Ghandi door het leven te gaan.

‘Wit maakt je bleek’, appt ze terug.
‘Spelbreker’, tik ik.

Wanneer ik ’s avonds in bed stap, zie ik dat ze me nog een berichtje heeft gestuurd:
‘Be yourself SCHAT the world will adjust’

En ik besluit dat dat zomaar een wijsheid van de Lama zou kunnen zijn.