Hoeder

Oudste fietst naar huis.
Het is donker en de dijk lang.

Haar vader fietst mee in haar oortjes. Hij luistert naar de wind die met zijn rijkdom speelt.
Niks om bang van te zijn. Niet de wind.

Hij hoort haar trappen en ziet een wereld die op haar wacht. En hij denkt aan alle momenten dat hij niet bij haar zal zijn.

In het donker.
Op straat.

Voor haar fietst een man. De gele strepen van zijn jasje geven licht. Hij heeft haar net ingehaald. Zijn mountainbike is zoveel sneller dan haar stadsfiets. Maar hij past zijn tempo aan en blijft in haar buurt. Zonder woorden.

Bij de houten brug naar de wijk vol lichtjes kijkt hij over zijn schouder om haar te zien afslaan.
Hij kan weer door en zet zijn versnelling op snel. Zijn gele lichtje verdwijnt in het donker.

‘Pap, ik ben bijna thuis.’
Hij knikt.

Lang leve alle hoeders in deze wereld.