Je plant zaadjes als ouder. Dat betekent niet per se dat je oogst. Met de boeken heb ik het nog niet opgegeven. En ook met de filmhuis-films blijf ik hoopvol. Maar met de muziek is het anders uitgepakt. Hardrock blijkt besmettelijker in ons huishouden dan Janne Schra of een Portugese fado. Unplugged Nirvana beklijft hier beter dan unplugged George Michael. En een rondje muziek luisteren na het eten ontaardt algauw in gillende gitaren en krijsende mannen. Heb ik ze tijdens mijn jeugd in het verdomhoekje gezet, inmiddels woon ik samen met Axl Rose, de voltallige band van Metallica, Dave Grohl en – als ik de deur van de gangkast vergeet dicht te doen – Rammstein.
De jongste luistert niet alleen naar hardrock maar is ook hard op weg eentje te worden. Hij drumt de plinten van onze muur en heeft voor elke dag van de week een ander skull-shirt. Zijn zus zweert bij Metallica (én haar kistjes) en ook oudste kent haar rock-klassiekers. Wie zijn schuld? Lief natuurlijk. Die Everlong wilde horen op onze bruiloft. En grijnst als Jack Nicholson in The Shining als AC/DC Whole Lotta Rosie inzet. De man die in de jaren 80 mixed tapes voor me maakte van Scritti Politti en Matt Bianco en tijdens onze eerste autoreis samen in Spanje braaf meezong met De Kapitein II. Hij heeft nog steeds de wereld voor me over, maar trekt al jaren zijn muzikale streep.
Stiekem vind ik hem wild aantrekkelijk als hij het links idealisme van Rage Against the Machine aan de kinderen uitlegt, beargumenteert waarom Queen zonder Freddy geen Queen is en de intro van The Pretender luchtdrumt. Elk jaar is hij te vinden op Rockwerchter of Pinkpop en bij voorkeur allebei. Oudste en middelste gaan inmiddels met hem mee. En jongste staat te popelen. Met hem stond hij afgelopen zomer bij het concert van Guns ’n Roses in Groningen. Maak ik boodschappenlijstjes, zij maken lijstjes met beste drummers en gitaristen en doen vergelijkend warenonderzoek op youTube. Onze family mix op Spotify is een verwarde metalhead met een zwak voor Dolly Parton en de humor van De Jeugd van Tegenwoordig.
Soms vertel ik ongevraagd aan de kinderen dat ik vroeger veel naar Depeche Mode luisterde en dat de drummer van de Foo Fighters is begonnen bij Alanis Morissette. Ik zwijg over Ilse en Pascal en het prachtige Red mij niet dat ik alleen nog draai als niemand thuis is. Zij houden hun hoofd schuin en grinniken. Om zendelingen en smaken die prima samen in één huis kunnen wonen. Met af en toe een bandje in de gangkast.
