Opa Tosti

Ik heb al de hele dag een rekensom in mijn hoofd die ik niet kan oplossen
Alledrie onze kinderen aten tijdens hun jaren op de basisschool (jongste zwaait over twee weken af) elke maandagmiddag bij de ouders van mijn lief. Wekelijks stond opa aan het schoolplein en laadde de kinderen (plus hongerige vriendjes) in de auto voor tosti’s en pret. Want bij opa en oma kan alles. Toen ze nog klein waren: theedrinken uit het poppige theeservies, met toverstiften tekenen op het tafelkleed, de twee oude poppen van papa een bad geven en eindeloos potjes pesten of monopoli met oma. En toen ze groter waren: kletsen en keten en dropjes pakken uit de pot zonder bodem. Of op spokenjacht in de kelder en in de lift naar beneden een wedstrijd stinkende windjes (oké meiden, dat laatste was jullie broer plus consorten).

Omdat de tosti’s zo lekker waren en de combinatie met pakjes chocomel en dropjes heilig, verwierf mijn schoonvader algauw de geuzennaam Opa Tosti op school. Een lange stoet minderjarigen, van vriendjes tot nieuwsgierige klasgenootjes, schoof aan op de maandagmiddag. Jongste moest zijn beste vriend zelfs met een briefje zwart op wit beloven dat hij het eerste tosti-recht had boven andere kinderen (toen het papiertje kwijtraakte verloor hij helaas dit voorrecht).

Omdat ik er niet aan wil denken dat over twee weken een einde aan dit tosti-tijdperk komt, heb ik dus al de hele dag een rekensom in mijn hoofd die ik niet kan oplossen. Ik leg het voor aan mijn jongste en vriendje L. die er dapper voor gaan zitten. Met een pen en een wit velletje als houvast. Ik vat samen: ‘Dus als drie kinderen vanaf groep 3 tot aan groep 8 elke maandag tenminste 2 tosti’s eten en tenminste 1 vriendje per persoon meenemen die ook tenminste 2 tosti’s eet, hoeveel tosti’s heeft Opa Tosti dan in zijn leven voor jullie gemaakt?’

…
(schrijf, kras, zucht, schrijf, schrijf, kras)
…

4.032 tosti’s concluderen de twee groep acht-ers tevreden (‘en mogen we nu op de iPad?’)
Terwijl de linkerhelft van mijn brein wijs probeert te worden uit hun berekeningen, bedenkt mijn rechterhelft dat lief dit weekend misschien wel een tosti-surprise kan knutselen. Of ik maak een tosti-diploma, maar dan ben ik weer terug bij die verdomde rekensom en welk getal op die verdomde oorkonde komt.

5 x 42 x 4 x 2 en dan nog 6 x 42 x 4
..
(schrijf, kras, zucht, schrijf, schrijf, kras)
…
Ik kom uit op 2.865 tosti’s.

Ik grinnik en denk met lichte tegenzin aan de reclame van Mastercard: Priceless.
Maar daar komt het wel op neer. Of het nou 4.032 tosti’s, 2.865 tosti’s of net iets meer of veel minder zijn. De liefde in bijna twaalf jaar elke maandagmiddag bij opa en oma is niet in een getal te vangen. Gelukkig maar, want dan heb ik het nog niet gehad over het aantal gehaktballen dat Gehaktballen Oma in diezelfde jaren voor ons op maandagavond maakte.

PS. Als de liefde tóch in aantallen tosti’s te vangen blijkt
…
(schrijf, reken, schrijf, reken, schrijf)
…
2.010 tosti’s, aldus oudste (en zij studeert inmiddels aan de VU)
PUNT