Veel in het leven is simpel. Neem bijvoorbeeld het schrijven van een boek. Wil je dat? Dan moet je ervoor gaan zitten. Niet in je hoofd, maar achter een bureau. Of op een keukenstoel. In bed desnoods, met twee kussens achter je rug of liggend in een chaise longue, zoals Griet op de Beeck graag schrijft, verklapt ze in de Volkskrant. Nou heb ik die niet, maar ik zie het zomaar voor me.
The writer is the one who stays in the room. Simpel. En als je iets niet doet, gebeurt het ook niet. Of het tegenovergestelde. Simpel. En dat is dan weer fijn in een tijd die allesbehalve simpel voelt.
Ik lees dat Nederlanders een goedkope vliegticket naar London boeken en op Schiphol blijven. Niet om à la Tom Hanks in The Terminal harten te veroveren maar om te shoppen. Taxfree. Om daarna een hertenbiefstukje te kunnen eten in een restaurant met een goede Merlot erbij. Het is bijna Kerst immers en al dat winkelen maakt hongerig. Gelukkig houden ze op Schiphol wel rekening met de essentiële behoeftes van de mens.
Op Instagram kijk ik naar zelfvoldane snuiten die voor hun kerstcadeaus zijn uitgeweken naar Antwerpen. Nood breekt wet. Mijn klomp ook. Het gaat om een minderheid, denk ik en probeer de knoop in mijn buik te ontwarren. Begrip op te brengen voor de verschillende manieren waarop we in de westerse wereld omgaan met een pandemie die nog lang niet lijkt uitgeraasd. Ruimte ook. Een boek schrijven lijkt simpeler.
Tijdens de allereerste lockdown hoopte de hardnekkige idealist in mij dat deze crisis een verschuiving zou versnellen. Van het kapitalisme van het grote geld naar het kapitalisme van mensen. Van we willen meer en meer naar er is meer dan genoeg. Dat het een zetje zou geven ons gedrag te veranderen. Voor een betere wereld. Het behoud van onze aarde.
Bijna twee jaar later en de berichten in de krant lachen me uit. Het denken in lange termijn heeft allang het loodje gelegd tegen de korte termijn. Ons geduld is in slaap gesust door razendsnelle bezorgdiensten. Ons geweten neemt nog een slok Merlot en het Nationaal Bruto Geluk wordt gesponsord door Red Bull.
And most of us are not sure
If we have too much but we’ll take our chances
‘Cause God’s stopped keeping score
I guess somewhere along the way
He must have let us all out to play
Turned His back and all God’s children
Crept out the back door
Teveel ruis als een vermoeide peuter die jengelt om aandacht. Ik wil door de bomen het bos weer zien en leg de krant opzij. Alles wat aandacht krijgt groeit. Het goede en het slechte. Ik zoek de waarheid in het midden. Vanaf morgen weer.
Beloofd.
