Vandaag vierden we een klein feestje op het werk. Omdat we zo hard hadden gewerkt. Reuze trots waren op het resultaat (www.vtwonen.nl). En even wilden vergeten dat we evengoed nog zoveel werk moesten verzetten. Lunch dus buiten de deur. En gelukkig hebben we op loopafstand een heel leuk restaurant waar we bijkwamen met verse sapjes, heerlijke broodjes en witte wijn.
Terwijl we van de hak op de tak sprongen (het voordeel van lunchen met wijn tot de mogelijkheid van siëstas op kantoor) tikte ladyboss M. op haar glas voor wat wijze woorden. Over ons harde werken. En over dat reuze trots. En over de bergen die nog op ons lagen te wachten. Maar dat het uiteindelijk wel werk is. Het leven weer even in perspectief. En om dat niet te vergeten kregen we een kado dat me enorm raakte (was het de witte wijn of tijd voor weer wat balans in mijn leven?).
Het kado? Een witte beker met een prachtig Plintrijm:
vergeet je niet te leven
dacht ik laatst
de tijd hield stil
een adempauze even
Vanavond op de bank kroop ik extra dicht tegen manlief aan. Hij zag er moe uit. Met een onderzoekende blik keek hij me aan:”Wat is er?” Waarop ik antwoordde: “Wil je thee lief? Mag in mijn nieuwe beker!”