Vriendinnen

Ik heb ze in verschillende soorten. Kunstzinnig, grappig, stoer, slim, onzeker, ver weg, buiig, lief. Van lang geleden of van pas ontdekt. Geen een is hetzelfde, uniek zijn ze stuk voor stuk. En ze maken deel uit van mijn leven. Sommigen spreek ik bijna elke dag, anderen veel en veel minder. Dat maakt niet uit. Soms ben ik ijdel en bedenk wat het over mij zegt, dat ik zulke leuke om me heen heb verzameld. Soms voel ik me schuldig, als ik geen tijd voor ze vrijmaak. Soms ben ik ontroerd als ik van over de oceaan een berichtje krijg met een flinke portie geluk. Of een mini-brief op de mat. Of een fotootje op mijn telefoon van hun dagelijkse dingen. Ze kleuren mijn leven. We vertellen, luisteren, drinken en dansen. En ook als ze er niet zijn of als we te lang niet vertellen, luisteren, drinken en dansen, zitten ze in mijn hart. Daar staat villa Kakelbont, waar we samen zouden wonen als het leven een boek van Astrid Lindgren was. Allemaal een eigen kamer of verdieping, mannen en kinderen er gezellig bij. Huisdieren ook. We delen de keuken, maar de badkamer niet. Je moet niet overdrijven. Zeker weten dat het goed zou gaan. Ik zie de slingers al hangen. Want zo leuk zijn ze nou. Mijn vriendinnen…